Korte verhalen zijn een geliefd genre in Turkije. Op 19 oktober presenteert Özcan Akyol, ook wel bekend als Eus, een avond waarop Nazmiye Oral en andere acteurs vijf verhalen in het Nederlands opvoeren. Op het programma staan indringende verhalen van Oğuz Atay (uit de...
Een man die in een witte vrouwenmantel door het drukke centrum van een stad rent, de menigte ontvlucht, naar een plek waar niemand hem nog kan volgen. Een ander die plots een brief ontvangt – een dreigbrief? Van wie? In wat voor onbegrijpelijke taal? Een...
‘De uitzwaaiers zwaaiden, floten, wierpen kushandjes… En de bus liet de bergen, de beken, de steden en de dorpen achter zich.’ Dat schrijft Yavuz Ekinci in ‘Noem me İsmaël’, een kort verhaal dat nu te lezen is in ‘De Gids’.
Uitgelezen verhalen brengt een nieuwe korte verhalenpodcast uit, deze keer over Sait Faik Abasıyanık (1906-1954), bekend om zijn grote inlevingsvermogen en beeldende observaties.
Ter gelegenheid van de dag een kort verhaal van Sema Kaygusuz, dat ik in 2013 vertaalde voor het tijdschrift De Gids: Wilde wijnruit. Behalve korte verhalen schreef Kaygusuz (1972) ook romans, een filmscenario, een theatertekst. Ze wordt geprezen om haar...
Dit voorjaar verscheen bij uitgeverij Podium Verhalen uit Istanbul - een selectie uit de korte verhalen van Sait Faik Abasıyanık. Als voorproefje staat nu op de site een van de mooiste verhalen uit de bundel, Vier plusjes. '(...) Goed, het verhaal. Ik stond te wachten...
Bij de verschijning van Verhalen uit Istanbul, een verzameling van 35 korte verhalen geschreven door een van Turkijes belangrijkste auteurs: Sait Faik Abasıyanık. Hoe vaak zouden de woorden ‘kijken’, ‘zien’, ‘gadeslaan’ in de verhalen van Sait Faik Abasıyanık...
Literair maandblad De Gids publiceert in zijn novembernummer Wilde wijnruit, een indringend verhaal van de schrijfster Sema Kaygusuz: ‘Te midden van ronddwarrelend roet en in een geur van brandhout trok Canan alles wat ze aan had uit en smeet het in de droogste hoek...
Als er één thema is dat de moderne Turkse schrijvers heeft beziggehouden, dan is het wel de stad (en ‘stad’ staat in dat geval meestal voor Istanbul): de stad als vrijstaat van moderne dromen of als plek waar dromen in rook opgaan, als plek waar je verloren loopt of waar juist alle ogen voortdurend op je gericht zijn, de stad als alles wat een dorp niet is, en de stad als één groot dorp.
De roman Tutunamayanlar van Oğuz Atay gold jarenlang als een van de best bewaarde geheimen van de Turkse literatuur. Het meer dan zeshonderd pagina’s tellende debuut van Atay, dat in 1971/1972 werd uitgebracht – noodgedwongen in twee delen, want geen enkele uitgever...