Een van de opvallendste gebouwen aan de İstiklâl Caddesi, de lange winkelstraat in het centrum van Istanbul, is Narmanlı Han. Vergeleken met de meeste andere oude panden in de straat heeft het een zeer lange en opvallend sobere gevel. De winkelstraat verwerkt per dag zo’n miljoen passanten. Maar wie de ruime binnenplaats van het gebouw oploopt waant zich in een dorp. Weg herrie. In de lente staan er zelfs een paar bomen in bloei.

Het pand, dat dateert uit 1831, diende oorspronkelijk als ambassade van Rusland. In de jaren dertig van de vorige eeuw ging het over in particuliere handen. De nieuwe eigenaars verhuurden sommige woningen later als ateliers en ‘vrijgezellenonderkomens’. Ahmet Hamdi Tanpınar was in de jaren vijftig een van de huurders. Hij schreef er zijn beroemde roman Het klokkengelijkzetinstituut. Een bordje aan de gevel herinnert daaraan.

Maar sinds een paar dagen hangt er aan diezelfde gevel nog een bord: ‘Particulier eigendom’. Inmiddels is er ook een stalen poort geïnstalleerd. De binnenplaats op wandelen kan niet meer.

De actiegroep Beyoğlu Kent Savunması (‘Stadsverdediging Beyoğlu’) protesteerde gisteren tegen de maatregelen, waarmee de binnenplaats wordt afgesloten voor het publiek. De groep vreest dat het pand gebruikt wordt voor speculatie. Projectontwikkelaars zien meer brood in hotels en winkelcentra dan in cultuur. De laatste jaren zijn er al veel bioscopen en boekhandels uit de centrumwijk Beyoğlu verdwenen. De etage waar Oğuz Atay ooit Tutunamayanlar (‘Het leven in stukken’) schreef wordt inmiddels verhuurd aan toeristen. Particulier eigendom of niet, Narmanlı Han moet behouden blijven als cultureel erfgoed, vindt de actiegroep.