Deze maand verscheen bij uitgeverij Leesmagazijn mijn vertaling van een roman van Barış Bıçakçı: Radeloos als we waren. Hieronder een kort fragment uit het boek. Klik hier voor een aankondiging van de roman.

[…] Toen dat jaar de lente aanbrak deed die ons denken aan onze gebreken, aan al die dingen die nooit afgemaakt zouden worden. Halfslachtige wolken, een zon als een spiegelei, een warmte waarvan niet duidelijk was uit welk lichaamsdeel die de kou zou verdrijven. Onze neus, ons hart, onze lendenen soms?

We kochten basilicumplantjes bij het winkelcentrum van de gemeente in Ulus, mijn moeder gaf ons bladeren van twee verschillende geraniums mee (een witte en een rode), die we in theeglaasjes water zetten. We richtten het balkon in, spoten het goed schoon met de tuinslang. Op donderdagavond voetbalden we voortaan op een kunstgrasveld, fantastisch was het dat we een vaste keeper hadden en dat de regels voor ingooi werden toegepast! We gingen geregeld kijken in het Park van de Jeugd en zagen zo hoe de vijver pas na weken weer gevuld was. We brachten een kort bezoek aan de begraafplaats en spreidden ook daar onze hovenierstalenten tentoon. We vroegen ons af waar de mussen opeens gebleven waren die de hele winter in de dode takken van de wilg voor het huiskamerraam herrie hadden zitten maken en heen en weer huppend de kruimels oppikten die we in de vensterbank hadden gestrooid, en sommige weekenden gingen we picknicken op de Işıkberg. Voor de picknick vulden we de kofferruimte van onze automobiel met van alles en nog wat, alleen een impressionistische schilder ontbrak: een laag uitklapbaar picknicktafeltje, drie klapstoeltjes, een paar kussens, een behoorlijk groot vloerkleed (waarop mijn lieve vriend zich op zijn zij zou uitstrekken, het hoofd rustend in zijn rechterhand), een samowar, een porseleinen theepot, een barbecue, een fles petroleum gewikkeld in pakpapier, een stapel oude kranten, een transistorradiootje, een kleine gele plastic bal, een grote blauwe met zwarte strepen, de tas met de hengel (mijn lieve vriend moet en zal in iedere waterplas zijn hengel uitgooien), een triktrakspel met een leren zakje triktrakstenen, een thermosfles en een oude boodschappentas met hengsels van metaalkleurig canvas en gevuld met allerlei keukengerei.

Zo kalm, zo heerlijk als de tijd tussen het bekende geren en geschrans van een picknick voorbijging! Een paar vogels die halsstarrig hetzelfde sprankelende liedje moesten zingen, het vertrouwde geklater van het beekje, het groen van de zilversparren, van de essen, van de dennenbomen, die hoger op de helling dichter werden, de bloemen die overal uit de grond schoten… Nihal zakt met haar fototoestel in haar hand op haar knieën voor een veld vergeet-mij-nietjes, brengt haar bovenlijf naar voren, weer naar achteren, houdt dan stil en duwt met haar vingertop op het knopje om af te drukken, zakt als ze klaar is nog verder door haar knieën, op haar hielen, haar camera tegen haar buik geduwd en blijft zo een tijdje zitten. Staat dan op en gaat naar een schaapskudde die de helling afloopt, laat de hond, een beest dat tot haar middel reikt, aan haar hand snuffelen, glimlacht naar de herder, die voort wandelt met een transistorradio om zijn nek, als een lange jurk met split deelt de kudde zich precies vóór Nihal in tweeën. Ze draait zich om en kijkt naar de hond, die de over de helling uitgewaaierde kudde achterna loopt, daalt dan af naar de oever van de beek, trekt haar schoenen en sokken uit. Ze stroopt haar broekspijpen op, waadt een stukje door het water. Maakt een foto van een met mos overdekt rotsblok. Stapt in het licht dat door het riet gefilterd wordt, draait zich plotseling naar ons om, schreeuwt fluisterend tussen de bladeren van de boom die tussen ons in staat: ‘Een schildpad!’, ze is zoals ze is! Jij en ik zeggen helemaal niks, verroeren geen vin, Çetin. Dit is een schilderij namelijk, een opvoering, wij kijken toe. […]

Fragment uit: Barış Bıçakçı, Radeloos als we waren. (Roman). Amsterdam: Uitgeverij Leesmagazijn, 2015. Uit het Turks vertaald door Hanneke van der Heijden. Oorspronkelijke titel: Bizim büyük çaresizliğimiz (Istanbul, 2004).